مرحوم شیخ مفید با ذکر سند از امام صادق علیه  السلام  روایت کرده است که‏فرمود: محمد بن منکدر (یکى از علماى اهل ‏تسنُّن) مى‏گفت: من به نظرم ‏نمى‏آمد على بن الحسین علیه  السلام  کسى را همانند خود در فضل و برترى بردیگران جایگزین کند، تا وقتى که برخورد به فرزندش محمد بن علی علیه  السلام نمودم، پس خواستم وى را موعظه کنم که او مرا موعظه کرد - و او راهمانند پدرش یافتم -.

رفقایش گفتند: به چه چیز تو را وعظ نمود؟

گفت: در ساعتى بسیار گرم به برخى نواحى مدینه رفتم، پس محمد بن على را، که مردى تنومند بود، دیدم با تکیه بر دو غلام سیاه یا دو برده‏آزاد شده در حال حرکت است، با خود گفتم شیخى از شیوخ قریش درین ‏ساعت گرم با چنین حالتى در طلب دنیا برآمده و باید وى را موعظه و پنددهم.
آنگاه به نزدیک او رفتم و سلام کردم، پس در حالتِ نفس زدن ازروى خستگى و عرق‏ ریزى پاسخ سلام را داد.
گفتم: خداوند تو را به صلاح آورد، شیخى از شیوخ قریش درین‏ ساعت با این وضع (سنگینىِ هیکل و نفس ‏زنان و عرق ‏ریزان در حال تکیه‏بر دوش دو غلام) در طلب دنیا برآمده، راستى اگر در این موقع مرگ به ‏سراغت آید چگونه خواهى بود؟
محمد بن منکدر گفت: محمد بن على دست از دوش غلامان‏ برداشت و با تکیه بر دیوار یا درخت، گفت: واللَّه اگر درین حالت مرگ به‏ سراغ من آید، در وقتى آمده که من مشغول به طاعتى از طاعات خداوند متعال مى‏باشم تا نَفْسِ خود را از توجّه و کمک خواهى از تو و از مردم ‏بازدارم، و بدون شکّ، من وقتى از آمدن مرگ مى‏ترسم که در حال ‏معصیتى از معاصى و نافرمانى خدا باشم.
پس گفتم: خداى رحمتت کناد! خواستم تو را پند و اندرز دهم، پس‏تو مرا موعظه کردى و پند دادى.(191)

---------------------------------------

191)  ارشاد مفید، ص284؛ مناقب ابن‏ شهرآشوب، 288/2؛ نیز بحارالانوار،ج10ص157، ج46، ص287،

منبع : موسسه جهانی سبطین (ع)