اینقدر توی جامعه ی ما از حجاب و ربط دادن اون به زنان و دختران صحبت شده که تا اسم حجاب می آد همه فکرشون متوجه خانومها و چادر و حجاب اونها میشه.

آما واقعیت اینه که حجاب مخصوص زن نیست و مرد هم باید خودش رو در حجاب و لفافه ای از گزند روزگار حفظ کنه.

بعنوان مثال ،جایی خوندم که حضرت علی بن موسی الرضا(ع) به قدری زیبا بود که بعضی وقتها که از خونه بیرون می اومدن، چهره ی مبارکشون رو می پوشوندن که مبادا باعث تاثیر در دل های بیمار بعضی از افراد ضعیف النفس جامعه بشه.

قرآن میفرماید:«قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُم‏» نور-30

یعنی به مردان مومن بگو که چشمهاشون رو (از نگاههای بد و شهوانی) فرو بندازند و فرج(عورت) هاشون رو حفظ کنند.

از اینجام معلوم میشه که مرد هم در قبال جامعه و حفظ حریم های اخلاقی جامعه مسئولیت داره و نباید خودش رو طوری آرایش کنه که باعث این بشه که جنس مخالف و یا حتی جنس موافق،در دلش طمعی نسبت به اون پیدا کنه.

از این گذشته وقتیکه یه پسر برای جلب توجه دیگران، سینه ش رو باز میذاره و یا آستین هاش رو بالا میزنه از نظر شرعی اگه یه دختر نگاه شهوت آلود بهش کنه،این دختر گناه کرده ولی چون پسر هم مسبب و زمینه ساز این کار بوده و برای جلب توجه این دختر این کار رو کرده مسلما گناهکار خواهد بود.

پس حجاب هم مربوط به زن هست و هم مربوط به مردم.

تنها تفاوتی که وجود داره اینه که اسلام یه مقدار به مردم از لحاظ حجاب آسون تر گرفته و زن رو که گوهر ناب عفت و پاکی در اون هست رو و ارزش بسیار زیادی در اسلام داره رو مورد لطف قرار داده و گفته : تو که ارزشت خیلی خیلی بالاست باید از گزند چشمهای ناپاک هم محفوظ باشی چه برسه به دستهای ناپاک. پس باید در حجابی خودت رو حفظ کنی.