قشر جوان در هر جامعه‎ای به لحاظ برخورداری از توان، انرژی و استعدادهای فراوان قادر است، نقش تعیین کننده‎ای در آینده آن جامعه داشته باشد و جوانان در هر جامعه‎ای سرمایه اصلی آن جامعه‎ محسوب می‎گردند که می‎توانند زمینه‎های رشد و پیشرفت آن جامعه‎ را در عرصه‎های مختلف علمی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، هنری،‌ورزشی و... فراهم نمایند. در کشور ما نیز نسل جوان، سهم بزرگی از تحولات و پیشرفتهای کشور را بر عهده داشته و شاهد حضور جوانان در عرصه‎های مختلف از شکل‎گیری انقلاب گرفته تا پیروزی آن و پس از پیروزی انقلاب اسلامی بوده و هستیم. نوشتار حاضر کنکاشی است هر چند مختصر در خصوص نقش جوانان در شکل‎گیری و پیروزی انقلاب اسلامی، در بررسی و تحلیل این موضوع، نگاهی خواهیم داشت به نحوه برخورد رژیم گذشته با جوانان و ویژگیهای جوانان قبل از انقلاب تا درک صحیحی از چرایی حضور جوانان در شکل گیری انقلاب اسلامی و همراه شدن آنان با اهداف انقلاب اسلامی داشته باشیم سپس عرصه‎ها و مراکز اصلی حضور جوانان و فعالیت آنان در شکل گیری انقلاب اسلامی را مورد ارزیابی قرار می‎دهیم و در پایان نقش جوانان در انقلاب اسلامی را از دیدگاه امام خمینی (ره) از نظر می‎گذرانیم. 

جوانان و رژیم گذشته 
جوانان در رژیم گذشته مورد بی‎مهری قرار گرفته و توانمندیها و تواناییهای آنان نادیده گرفته می‎شد. خلاقیت، نوآوری و... جایی در رژیم گذشته نداشت، دغدغه اصلی آن رژیم، حاکم ساختن فرهنگ غربی در کشور و گرایش به غرب تحت لوای رسیدن به تمدن و پیشرفت بود با چنین تفکری فرهنگ دینی و ملی مورد بی توجهی قرار گرفته و با ارزشها و باورهای دینی مقابله می‎شد و تلاش نمودند جوانان را با تشویق به فساد و مراکز فحشاء و دامن زدن به آن، نسبت به فرهنگ و سرنوشت کشور بی‎تفاوت نموده و فکر و خلاقیت را از جوانان گرفته و این عناصر سازنده کشور را به عناصری بی‎تأثیر و بی‎مصرف تبدیل سازند مرحوم امام در این باره فرمودند: «اصل برنامه این بوده است که جوان‎های ما را به فساد بکشند برای اینکه مبادا یک قدرتی در مقابلشان قیام کند... اینها می‎خواستند هر فکری را که احتمال بدهند که این فکر در مقابل آنهاست از بین ببرند... مراکز فسادی که سرتاسر مملکت بود جوان‎ها را مشغول می‎کرد به امور شهوانی که به کلی افکار را از دستشان می‎گرفت.»[1]«آنها بنا داشتند جوانهای ما را فاسد کنند تا اینکه بی تفاوت بشوند راجع به مسایل خودشان و هر قضیه‎ای و هر بلایی سرشان بیاید... این جوان دیگر نمی‎تواند فکر بکند به این که سر مملکت چه آمده است.»[2] در چنین شرایطی نهضت اسلامی و آرمانهای بلند امام (ره) موجب آگاهی و بیداری جوانان شد، آنان هویت از دست رفته خویش را در این نهضت یافتند و امام (ره) به آنان شخصیت و هویت بخشید، آنان که می‎دیدند منابع سرشار کشور پیش چشمان ملت توسط اجانب به یغما برده شده و دولتمردان وقت تنها به فکر عیش و نوش خویش هستند و توجهی به کشور و مردم ندارند، سعادت و رهایی از چنگال ظلم و بی‎عدالتی را در آرمانهای بلند امام یافتند و نهضت اسلام خواهی و عدالت طلبی امام را با دل و جان همراهی کردند و به تعبیر زیبای شهید مطهری ندای امام خمینی (ره) از قلب فرهنگ و از اعماق تاریخ و از ژرفای روح این ملت بر می‎خاست، مردمی که در طول چهارده قرن حماسه محمد، علی، زهرا، حسین، زینب، سلمان، ابوذر... و صدها هزار زن و مرد دیگر را شنیده بودند و این حماسه‎ها با روحشان عجین شده بود، بار دیگر همان ندای آشنا را از حلقوم این مرد شنیدند علی را و حسین را در چهره او دیدند او را آینه تمام نمای فرهنگ خود که تحقیر شده بود تشخیص دادند، امام چه کرد؟ او به مردم شخصیت داد، خود واقعی و هویت اسلامی آنها را به آنان بازگرداند، آنها را از حالت خودباختگی خارج کرد این بزرگترین هدیه‎ای بود که رهبر به ملت داد او توانست ایمان از دست رفته مردم را به آنها بازگرداند و آنها را به خودشان مؤمن کند.»[3] 

[1] . صحیفه نور، ج 7، ص 269. 
[2] . صحیفه نور،ج 9 ص 138. 
[3] . مطهری، مرتضی، پیرامون انقلاب اسلامی، تهران،‌انتشارات صدرا، چاپ چهارم، 1368،‌ص 119 و 120.